شکست تیم ملی آقایان پیش از بازی‌های آسیایی
تیم ملی کاراته ایران با حضور ۶ مربی نتوانست در ۵ وزن کاراته آقایان که در بازی های آسیایی نیز حضور دارند به مدال طلا برسد ( طبق مقررات، وزن ۵۵- کیلوگرم، در بازی های آسیایی و جهانی شرکت نمی کند)
به گزارش کاراته نیوز، تیم ملی کاراته ایران در بخش آقایان در دوره گذشته مسابقات بازی های آسیایی در کشور اندونزی از ۴ فرصت خود به دو مدال طلا، یک نقره و یک برنز دست پیدا کرد اما با توجه به نتایجی که در مسابقات قهرمانی آسیا در کشور مالزی اتفاق افتاد و تیم ایران نتوانست هیچ مدال طلایی در اوزان مشترک با بازی های آسیایی کسب کند در نتیجه نمی توان در این دوره از بازی های آسیایی در هانگژو چین انتظار زیادی از کاراته آقایان داشت.
در وزن ۶۰- کیلوگرم، تیم ایران با یک تساوی برابر عراق و شکست در دور دوم برابر نماینده اردن از جدول رقابت ها حذف شد. همچنین ذبیح الله پور شیب کاپیتان باسابقه کاراته کشورمان بسیار ناامید کننده ظاهر شد و با شکست برابر نماینده چین تایپه از گردونه رقابت ها کنار رفت تا دومین حذف شده ایران در این رقابت ها باشد.
اما امیر مهدی زاده نماینده وزن ۶۷- کیلوگرم کاراته کشورمان که سابقه عناوین متعدد جهانی را در کارنامه دارد در این دوره از رقابت ها، کاراته ایران را بعد از ۸ سال در این وزن به مدال برنز رساند. اما این مدال به جای خوشحالی، تاسف بزرگی برای کاراته ایران دارد که چرا در طول ۸ سال گذشته نتوانستم در رقابت های آسیایی به حداقل مدال این وزن برسیم. در وزن مثبت ۸۴ کیلوگرم نیز سجاد گنج زاده، قهرمان المپیکی ایران حضور داشت که برابر حریف عربستانی نتیجه را واگذار کرد تا به مدال برنز برسد البته به دلیل داوری حرف و حدیث هایی وجود داشت اما با توجه به عدم قدرت سیاسی و نداشتن کرسی هیچ یک از اعضای فدراسیون کاراته در مجامع آسیایی و جهانی، می توان انتظار شرایط مشابه را در مسابقات آتی داشت.
بهمن عسگری هم در وزن ۷۵- کیلوگرم به مدال نقره دست یافت تا کاراته ایران در اوزان مشترک با بازی های آسیایی هیچ مدال طلایی به دست نیاورد.
با توجه به اینکه تیم ایران با ترکیب کاملی از مربی و بازیکن به این رقابت ها اعزام شد نتوانست نتایج قابل قبولی کسب کند تا در یک چالش دو ماهه مهم، فدراسیون سید حسن طباطبایی راهکاری را برای رهایی از وضعیت فعلی ایجاد کند. این امید است که اگر قرار باشد ترکیب باتجربه کاراته ایران در برابر جوانان کشورهای دیگر تن به شکست دهند، می توان حداقل از جوانان با انگیزه ای استفاده کرد تا عقب ماندگی از آسیا را تا حدودی پوشش دهیم.
