مهدى عموزاده اولین طلایى کاراته ایران در جهان عده‌اى در کاراته سوءاستفاده گر و خیانت‌کارند

مهدى عموزاده دارنده‌ى اولین طلاى ایران در قهرمانى جهان معتقد است عده‌اى در کاراته ایران وجود دارند که این ورزش براى آنها دکان دو نبش به حساب مى‌آید، عده‌اى که مافیا نیستند بلکه سوءاستفاده گر، ضعیف و خیانت‌کارند.

به گزارش کاراته نیوز و به نقل از ورزش سه؛ مهدى عموزاده کاپیتان سال‌هاى قبل کاراته کشورمان اولین کاراته کاى تاریخ ورزش ایران محسوب مى‌شود که توانست دو افتخار و رکورد مهم را به نام خود ثبت کند؛

کسب اولین مدال انفرادى کاراته قهرمانى جهان به رنگ برنز در سال ١٩٩۴ به میزبانى جزیره کوتاکینابالوى مالزى و اولین طلاى انفرادى قهرمانى جهان در سال ١٩٩۶ به میزبانى شهر سان سیتى کشور آفریقاى جنوبى.

بخشى از اولین مدال‌هاى مهم تاریخ کاراته ایران:

-اولین مدال قهرمانى جهان، کمیته تیمى ١٩٧٠ ژاپن

(برنز محمود آرین خو، جمشید سلیمى، هوشنگ اتحاد، علیرضا احسانى، محمود شیزرى و مرتضى کاتوزیان)

-اولین مدال جهانى در کمیته انفرادى ١٩٩۴ مالزى

(برنز مهدى عموزاده در منهاى ۶٠ کیلوگرم)

-اولین طلاى قهرمانى جهان، کمیته انفرادى ١٩٩۶

(مهدى عموزاده منهاى ۶٠ کیلو در آفریقاى جنوبى)

-اولین مدال جهانى در کمیته انفرادى بخش زنان

(حمیده عباسعلى، نقره ى مثبت ۶٨ در ٢٠١۴ آلمان)

-اولین مدال جهانى در کاتاى تیمى بخش زنان

(برنز الناز تقى پور، نجمه قاضى زاده و مهسا افسانه در ٢٠١۴ برمن آلمان)

-اولین طلاى کمیته تیمى قهرمانى مردان جهان

(سعید احمدى، بهمن عسگرى، سجاد گنج زاده، ابراهیم حسن بیگى، سامان حیدرى، ایمان سنچولى و ذبیح الله پورشیب در ٢٠١۴ برمن آلمان)

-اولین مدال جهانى کاتاى تیمى مردان

(برنز میلاد فرازمهر دلیخون، ابوالفضل شهرجردى و على زند در ٢٠١٨ مادرید اسپانیا)

-اولین و تنها ایرانى با دو طلاى قهرمانى جهان

(امیر مهدى زاده ٢٠١٢ فرانسه و ٢٠١۶ اتریش)

-تنها مدال کاراته ایران در المپیک

(طلاى سجاد گنج زاده در ٢٠٢٠ توکیو)

-اولین طلاى کمیته انفرادى آسیا

(علیرضا تاجیک ١٩٩١ قهرمانى آسیا و اقیانوسیه)

-اولین مدال کاتاى انفرادى آسیا

(برنز علائدین نکوفر ١٩٩١ قهرمانى آسیا و اقیانوسیه)

-اولین مدال کمیته انفرادى زنان آسیا

(نقره حمیده عباسعلى مثبت ۶٨ کوانژوى ٢٠١١ چین)

-اولین مدال کمیته تیمى زنان آسیا

(برنز سمیرا ملکى پور، پگاه زنگنه، سمانه خوش قدم، حمیده عباسعلى در کوانژوى ٢٠١١ چین)

-اولین مدال کاتاى انفرادى زنان آسیا

(برنز مهسا افسانه در کوانژوى ٢٠١١ چین)

-اولین مدال کاتاى تیمى زنان آسیا

(نقره ى الناز تقى پور، نجمه قاضى زاده، مهسا افسانه در کوانژوى ٢٠١١ چین)

-اولین طلاى کمیته انفرادى زنان آسیا

(نسرین دوستى منهاى ۵٠ کیلوگرم ٢٠١٢ تاشکند ازبکستان)

-اولین طلاى کمیته تیمى زنان آسیا

(رزیتا علیپور، حمیده عباسعلى، پگاه زنگنه، دلارام دوستى دبى ٢٠١٣ امارات)

-اولین طلاى کمیته تیمى مردان آسیا

(نادر جودت، جاسم ویشگاهى، مهدى عموزاده، مجید عبدالحسینى، سعید فرخى، مهران بهنام فر، مهدى جعفرقلى زاده، ٢٠٠۵ ماکائو و اولین شکست تاریخ ژاپن)

-اولین طلاى کاتاى تیمى مردان آسیا

(احد شاهین، آرمین روشنى، فرزاد محمدخانلو ٢٠١٢ تاشکند ازبکستان)

با نگاه به تمامى این افتخارات و بسیار عناوین مهم دیگر کاراته ى ایران که سرشار از قهرمانان، نیروهاى انسانى متخصص و استعدادهاى بیشمار است، قرار گرفتن در رده دوازدهم رقابتهاى قهرمانى ٢٠٢٣ جهان آنهم تنها با دو مدال نقره و برنز مردان جاى تعجب و انتقادهاى فراوانى دارد.

کاراته اى که در تمام این سالهاى متمادى حتى سرمربیان ایرانى بسیارى را در کشورهاى مختلف به خود دید، علیرضا سلیمانى مالزى، علائدین نکوفر و آرش جوانشیر کویت، حسن شاطرزاده ویتنام، مهدى عموزاده و وحید خواجه حسینى امارات، رضا محسنى و جاسم ویشگاهى سوئد، حسین روحانى روسیه، شهاب سلطانى ازبکستان، محمود کلک آبادى و سعید حسنى پور هنگ کنگ، على شاطرزاده قطر، على عسگرى تونس، رضا رشیدنیا ماکائو، بهنام مهرانفر کانادا و…

آیا با این همه افتخار، عناوین و مدالهاى مهم، نیروهاى متخصص و استعدادهاى بیشمار ،جایگاه کاراته ى ایران در سال ٢٠٢٣ دوازدهم دنیاست؟!

مهدى عموزاده که پنج سال سرمربیگرى تیم ملى کاراته امارات را بر عهده داشته، از سیزده سالگى کاراته را شروع کرد و سیزده سال نیز عضو تیم ملى کاراته ى بزرگسالان بود تا پنج مدال انفرادى و تیمى را از رقابتهاى قهرمانى جهان براى ایران صید کند.

قهرمانى که نزدیک پنج سال نیز کاپیتانى تیم ملى را بر عهده داشت اما هیچگاه به مانند دیگر قهرمانان پرافتخار این ورزش بعد از پایان دوره قهرمانى توسط فدراسیون هاى مختلف کاراته ایران به کار گرفته نشد.

اولین کاراته کاى ایرانى دارنده ى طلاى قهرمانى جهان و تنها کسى که در سه وزن مختلف در رقابتهاى جهانى کاراته مدال به گردن آویخت، در گفت و گوى اختصاصى با ورزش سه از دردهایى سخن به میان آورد که مى توان آنها را پاشنه آشیل این رشته‌ى ورزشى، مدیریت آن و فدراسیونهاى کاراته تلقى کرد، هر چند بعید است گوش شنوا و مرهمی بر زخمهاى جسم و روح کاراته‌ى ایران پیدا شود

به هر قیمتى نمى توانم و نخواهم بود

•در کاراته سرمایه سوزى کرده ایم

•فدراسیون کاراته روى رابطه بازى بنا شده

•اگر برایم مسئولیتى عنوان شده فرمالیته بوده

•سیاستهاى مدیریتى کاراته باعث آشفتگیست

•در کدام کار کادرهاى فنى دخالت نشده است؟

•کاراته در بحث آموزش ضعیف است

•کمیته هاى فدراسیون در حد حرف و اسم اند

•اینطورى زنگ تفریح آسیا مى شویم

•همه چیز تنها خلاصه شده در تیم بزرگسالان

•المپیک باعث شد کاراته ى پایه را فراموش کنیم

•بزرگان و مو سپیدان کاراته کجا هستند؟

•براى آینده ى کاراته باید به پایه توجه کنیم

عجیب است که مهدى عموزاده با آن همه افتخار و کسب اولین مدال و اولین طلاى انفرادى قهرمانى جهان، هیچگاه در کاراته ى ایران سمت فنى و مدیریتى نداشته است، چرا؟!

هیچوقت مسئولیت فنى و مدیریتى نداشتم، اگر هم چیزى عنوان یا مطرح شده همیشه در حد فرمالیته بوده است و تنها روى کاغذ.

طرح هایى حیاتى براى کمیته استعدادیابى و تیم هاى پایه داشتیم که شرایط من و امثال جاسم ویشگاهى به مذاق آقایان فدراسیون نشین خوش نیامد.

زمان آقاى سمندر قرار بود براى تیم هاى پایه ى نوجوانان و جوانان حکم سرمربیگرى بزنند، زمان بهزاد کتیرایى عضو شوارى سیاست گذارى، زمانى دیگر مشاور فنى، اما…

وقتى کرونا آمد جلسه اى داشتیم به همراه جاسم ویشگاهى با فدراسیون براى تیم هاى پایه نوجوانان، جوانان و امید.

همه چى خورد به کرونا و دیگر فدراسیون هم پیگیر نشد و پیشنهادى نداد.

ایراد کار کجاست؟ چرا چنین رفتارهایى با تو و امثال تو مى شود که کم هم افتخارات مهم جهانى و آسیایى در کاراته و ورزش نداشته اید.

ایراد بزرگ فدراسیون کاراته این است که بر پایه ى ارتباطات و رابطه بازى بنا شده، کاراته ورزشى تخصصى و فنى است، باید از کاراته کاها، عنوان دارها و قهرمانان در بحث فنى بهره برد.

اینچنین مى شود آینده ى کاراته را ساخت اما این مهم را نه انجام داده اند و نه انجام مى دهند.

ما همیشه سرمایه هاى خود را مى سوزانیم و از آنها بهره و استفاده نمى بریم، در این اتفاق تلخ همه مقصر هستند هم وزارت ورزش و هم فدراسیون کاراته.

باید از خود کاراته براى نفع کاراته استفاده کرد.

پس چرا از خانواده و سرمایه هاى کاراته براى موفقیت و نفع خود کاراته استفاده نمى شود؟

مشخص است، اگر من و امثال من در راس فنى و مدیریتى یا به عنوان سرمربى قرار بگیریم این ما هستیم که باید اعضاى کادر فنى را انتخاب کنیم و انتخابى هاى ورزشکاران را هم برگزار.

قطعا خودمان هم پاسخگوى نتایج خواهیم بود.

این مدل براى فدراسیون نشینها عجیب و غریب است و چشمانشان با شنیدنش گرد مى شود.

این پایه‌اى‌ترین اصول کار حرفه اى است در حالیکه فدراسیون کسانى را مى خواست و مى خواهد که مثل موم باشند.

از کادر فنى این سالها و امروز بپرسید اصلا قرارداد دارند؟ مبلغى دریافت مى کنند یا در کدام کار آنها دخالت نشده است.

این شرایطیست که به کاراته ایران ضربه هاى بزرگى زده، سیاستهاى مدیریتى کاراته غلط پشت غلط بوده و وضعیت این رشته ورزشى را آشفته کرده است.

و همین دلایل است که در قهرمانى ٢٠٢٣ جهان دوازدهم مى‌شویم؟!

کاراته در بحث آموزش خیلى ضعیف است، کار خاصى صورت نداده ایم، فعلا در جهان دوازدهم شده و این متر و معیار نشان دهنده ى وضعیت امروز ماست.

با همه ى این تفاسیر در آسیا هم وضعیت خوبى در حال حاضر نداریم. از لحاظ کمیتى کشورمان یکى از پرتعدادترین و بیشترین تعداد کاراته کاهاى دنیا را داراست.

استعدادهاى بینظیر و به شدت مستعد. اما در کشف استعداد، استمرار، سازندگى و مدیریت، خوب نیستیم. ما به نسبت نفرات فنى و متخصصى که داریم نمى توانیم شرایط انتقال بار علمى و تجربه به  نسل جدید را مهیا کنیم.

کمیته هاى مختلف فدراسیون تنها در حد حرف و اسم هستند نه در حد کارى تأثیر گذار و عمل البته این ضعف به اعضا و نفرات کمیته ها بر نمى گردد بلکه به دلیل عدم رعایت استقلال، تخصیص بودجه و حمایت از سوى فدراسیون چنین شرایطى شکل گرفته است. هیچ ابزارى در اختیار کمیته ها براى پیاده شدن طرح هایشان گذاشته نمى شود.

این مباحث باعث شده فاصله ى ما با کشورهاى آسیایى که روزگارى زنگ تفریح بودند، کم شود.

متاسفانه جایگاهها دارد عوض مى شود و با این روند ما در آینده زنگ تفریح این کشورها در کاراته خواهیم بود.

و این دقیقا یعنى فاجعه.

غصه‌ى غم انگیزى است، درد مشخص است اما به درمان آن کسى اهمیت نمى‌دهد

در رقابتهاى قهرمانى ٢٠١٢ جهان به میزبانى پاریس در مجموع سوم دنیا شدیم، تیمى متشکل از باتجربه ها و جوانترها، در ٢٠١۴ براى اولین بار قهرمان کمیته تیمى  بزرگسالان جهان شدیم.

مى دونید چرا؟ کارهاى پایه اى استاد حبیب الله ناظریان جواب داد. سال ٢٠٠٣ استاد غلامرضا دباغیان تازه بدون حضور دختران در رقابتهاى جوانان و امید جهان به میزبانى مارسى فرانسه، هفت مدال طلا گرفت.

همان قهرمانها و قهرمانى هاى رده سنى پایه در سالهاى ٢٠١٢، ٢٠١۴ و ٢٠١۶ باعث شد مدال طلاى قهرمانى کومیته تیمى بزرگسالان جهان را سه دوره متوالى به گردن بیاویزیم.

همه‌ى اینها به خاطر توجه و سرمایه گذارى در سطوح پایه و توجه پتانسیل قوى رده هاى سنى مختلف به دست آمد.

اما در سالهاى اخیر تمام انرژى، سرمایه گذارى و توجه فقط معطوف به تیم بزرگسالان بوده است.

پس یکى از مهمترین دلایل پسرفت کاراته عدم توجه به رده‌هاى سنى و تیم‌هاى پایه براى آینده سازى و آینده نگرى است؟

حتى راه یابى کاراته به المپیک هم باعث شد تیم‌هاى پایه کاراته بیشتر و بیشتر فراموش و رها شوند.

از سال ٢٠١۶ و ٢٠١٨ عدم بى توجهى به سطوح پایه و خلاصه شدن همه چیز تنها به تیم هاى بزرگسالان براى نتیجه گرفتن در المپیک، نتایج بازیهاى آسیایى و قهرمانى جهان را در ٢٠٢٣ رقم زد.

امروز و حال داریم نتیجه عملکرد خود در گذشته را درو مى کنیم.

اگر فدراسیون استقلال کارى و اجازه پیاده شدن طرح هاى برنامه محور را به قهرمانان عنوان دار کاراته در سطوح پایه و رده هاى سنى بدهد، شک نکنید این رشته به اوج باز خواهد گشت.

من یکسرى سوال از فدراسیون کاراته دارم.

چه سوال‌هایى؟ مطرح کن، البته اگر گوش شنوایى پیدا شود و براى فدراسیون نشین ها مهم باشد و جواب دهند

چرا مى خواهید شخصیت مربى و قهرمان جهان را از او بگیرید؟ چرا اهمیت نمى دهید به قولهایى که خودتان داده اید؟ چرا به قولهاى داده شده عمل نمى کنید؟ چرا شخصیت کاراته و قهرمانان را زیر سوال مى برید؟ این وسط یک عده هم تنها براى بودن به همه چیز تن مى دهند، به هر سیاستى که اجرا مى شود که فقط باشند و بمانند، درست مثل مومى در دست فدراسیون.

قبلا وجود استاد ناظریان که در دنیا همه قبولش دارند در راس فدراسیون نعمتى بود براى کاراته. ما سرمایه هاى خود را مى سوزانیم، ناامید و خونه نشین مى کنیم. غصه این وضعیت و دوازدهم جهان شدن هم مى ماند براى آنهایى که درد کاراته و ورزش دارند. وقتى کاراته قهرمان مى شود همه خوشحال مى شویم، کاراته خانه ى ماست، زندگى ما بوده، عشق همه ى ما محسوب مى شود، جوانى همه ى ما که بزرگترین سرمایه هر کسى به حساب مى آید در کاراته گذشته است.

پس در کاراته مافیاى وحشتناکى وجود دارد؟!

نمى شود نامش را صد در صد مافیا گذاشت، اما کسانى که تصمیماتى گرفتند که به ضرر کاراته شد، سیاسى بازى پیشه کردند، سیاست حذف عنوان داران را پیش گرفتند همه مى شناسند.

در کاراته ى ایران دو گروه از هم متمایزند، یک عده اى که براى کاراته، جوانها و سربلندى مملکت خود کار مى کنند و عده اى هم هستند که کاراته براى آنها بیزینس، ویترین و دکان دو نبشى به حساب مى آید که حکم مى فروشند، آدم مى پرانند، سو استفاده مى کنند، زیر آب مى زنند و بدگویى مى کنند.

این عده ى دوم مافیا نیستند اینها سوءاستفاده گر، ضعیف و خیانتکارند.

حال باید براى حل همه‌ى این مشکلات چه کرد، راهکار مهدى عموزاده براى به اوج بازگشتن کاراته‌ى ایران؟

باید کسانى که در کاراته مى توانند کمک کننده باشند چه از لحاظ فنى و چه مدیریتى وارد شوند، باید بخواهیم که سرمایه هاى انسانى کاراته را به کار بگیریم. کمیته فنى نباید فقط یک اسم باشد، باید عملکردش شفاف منتشر شود، کمیته فنى فقط در سایه قرار دارد باید تصمیماتش دیده شود. باید به نیروهاى مطرح و کاربلد کاراته استقلال عمل داد.

حس مى کنم رییس فدارسیون تلاشش را کرده و آخرین تلاشش هم همین هایى بوده که دیده ایم اما این کافى نیست.

مى شود از نیروهاى کاراته براى خود کاراته استفاده کرد، نیروى متخصص و توانمند کم در این رشته ى ورزشى نداریم. فدراسیون باید در عملکرد فنى، مالى و مدیریتى شفاف باشد.

الان هیچ چیزى مشخص نیست.

در رقابتهاى سبکى وقتى که مى خواهند مسابقه اى برگزار کنند باید به فدراسیون پول بدهند ولى واقعا شفاف نیست که چه مى شود.

با حل نشدن مشکلات و این اوصاف وضعیت ما در کاراته بدتر مى شود که بهتر نخواهد شد.

در این سالهاى اخیر رقابتهاى لیگ جهانى و کاراته وان بصورت مداوم در طول یک سال برگزار مى شود و اگر سالى چند بار ورزشکاران خود را به این پیکارها اعزام نکنیم وضعیت خوبى در آینده براى قهرمانى هاى جهان و آسیا یا بازیهاى آسیایى در سطح بزرگسالان نخواهیم داشت.

در سطح ارتباطات بین المللى هم ضعیف هستیم، داشتن صندلى و کرسى در سطح جهانى بسیار مهم است و حیاتى. حتى کرسى هاى خود را حفظ هم نمى کنیم و اگر کسى جایگاه بین المللى و  صندلى جهانى هم کسب کند مى خواهیم او را پایین بکشیم. نداشتن صندلى بین المللى حق ورزشکار و کاراته ایران را ضایع مى کند.

بریم به ٢٧ سال قبل در سان سیتى آفریقاى جنوبى و جایى که اولین طلاى ایران در جهان توسط تو کسب شد. راند طلایى بعد از تساوى یک بر یک در سه دقیقه مبارزه مقابل مارک گولدین استرالیایى و مدال طلاى جهان با اولین امتیازى که هر کدام کسب مى کردید، در لحظات برگزارى راند طلایى چه حس و حالى داشتى؟

هر کسى در هر رشته اى که در این سطح مسابقه داده باشد با دیدن فیلم آن لحظه هاى فینال کاملا حس و حالم را خواهد فهمید. حس مى کردم در باشگاه خودمان دارم مسابقه مى دهم.

کاراته کاها و ورزشکاران داریم که از لحاظ توانمندى و تکنیکى خیلى خوب هستند اما وقتى در بالاترین سطح قرار مى گیرند بخاطر فشار روانى نمى توانند خوب کار کنند.

به خودم صد در صد ایمان داشتم که برنده مى شوم، آرامش داشتم، فکر نکردم که حالا چه تکنیکى بزنم که برنده شوم، آنقدر آن تکنیک “یورو سوکى” را تمرین کرده بودم که خود به خود در راند طلایى اجرایش کردم و کار تمام شد.

بعد از پایان فینال با اینکه اولین طلاى تاریخ ایران در کاراته قهرمانى جهان را کسب کرده بودى خوشحالى خاصى یا عجیب و غریبى انجام ندادى، یک جورایى متواضعانه برخورد کردى، با آرامش و بدون غرور، راستش فیلم را که مى بینم انگار نه انگار براى نخستین بار یک نفر از یک کشورى قهرمان جهان شده است

آن لحظه حس مى کردم این قهرمانى حق من و کشورم است و باید آن را محقق مى کردم، در وجود خودم خیلى خوشحال بودم اما حسم بود همان برخوردى که مى بینید بهتر و قشنگ تر است.

من در بردها و باخت ها خیلى بالا و پایین نمى شدم، مسابقه است دیگر وقتى همه ى تلاشت را انجام دهى بقیه اش مهم نیست. همه دارند زحمت مى کشند. به قهرمانان بزرگ امروز مى گویم که براى من خیلى باارزش هستند و قهرمانى هایشان بى نهایت مهم اما باخت هم گوشه اى از ورزش است، یکى مى برد و یکى مى بازد، بى شک اگر من روزى نمى باختم کسى دیگر قهرمان نمى شد. این راه ادامه دارد.

سوال آخر، اگر فدراسیون کاراته بخواهد حاضرى بیایى وسط میدان و گوشه‌اى از کار را دست بگیرى؟

هر کارى از من بخواهند صد در صد با کمال میل و از صمیم قلب براى کاراته ایران انجام مى دهم.

ولى نه به هر قیمتى، بلکه بر اساس اصول، اعتقاد شخصى با استقلال کامل بر اساس برنامه براى رشد کاراته ى ایران.

من به هر قیمتى فقط براى بودن نه به کار تن داده ام و نه تن مى دهم. اصول من حفظ شأن کاراته ایران و بزرگان این رشته ورزشى و احترام مناسب است نه در حد حرف، شعار و قول هاى الکى.

با این فدراسیون تا زمانى که شأن جامعه کاراته، بزرگان، مو سپیدان و عنوان داران را حفظ نکند کار نخواهم کرد.

•گوشه‌اى از افتخارات مهدى عموزاده در کاراته

🥇قهرمانى ١٩٩۶ جهان منهاى ۶۵ کیلوگرم

🥉قهرمانى ١٩٩۴ جهان منهاى ۶٠ کیلوگرم

🥉قهرمانى ٢٠٠٠ جهان منهاى ٧٠ کیلوگرم

🥉قهرمانى ٢٠٠٢ جهان منهاى ۶۵ کیلوگرم

🥉قهرمانى ٢٠٠٢ کمیته تیمى جهان

🥈بازیهاى آسیایى ١٩٩٨ بانکوک

🥈بازیهاى آسیایى ٢٠٠٢ بوسان

🥈تیمى قهرمانى ١٩٩۵ آسیا

🥉تیمى قهرمانى ١٩٩٧ آسیا

🥈انفرادى قهرمانى ١٩٩٧ آسیا

🥇انفرادى قهرمانى ١٩٩٩ آسیا

🥉تیمى قهرمانى ١٩٩٩ آسیا

🥈تیمى قهرمانى ٢٠٠۴ آسیا

🥉انفرادى قهرمانى ٢٠٠۴ آسیا

🥇تیمى قهرمانى ٢٠٠۵ آسیا

🥈انفرادى قهرمانى ٢٠٠۵ آسیا