ایست قلبی کاراته ایران در بوداپست/ جنگ با دشمنان خیالی

عملکرد تیم ملی کاراته ایران در رقابت‌های جهانی به قدری دور از انتظار بود که هنوز باور این نتایج برای همه مشکل است.

به گزارش کاراته نیوز و به نقل از خبرگزاری میزان؛ رقابت‌های جهانی کاراته در حالی شب گذشته(یکشنبه) در بوداپست مجارستان به پایان رسید که حاصل کار کاراته‌کا‌های ایران در کاتا، کومیته انفرادی مردان و بانوان و همچنین کومیته تیمی روی هم رفته یک نقره و یک برنز بود.

مدال نقره مهدی خدابخشی و برنز سجاد گنج‌زاده تنها دستاورد ایران از میدان جهانی بود تا مشخص شود در هر دو بخش مردان و بانوان تیم ایران با مشکلات عدیده‌ای مواجه است و باید هرچه زودتر نتایج تیم آسیب‌شناسی شود.

تیم کشورمان ۵ سال قبل و در آخرین حضورش در جهانی موفق به کسب عنوان نایب قهرمانی جهان شد و حالا در بوداپست به مقام دوزادهم رسید؛ اتفاقی که با هیچ منطقی جور در نمی‌آید.

در بخش مردان می‌توان عملکرد خدابخشی را قابل قبول دانست و سجاد هم با اینکه توقع فینالیست شدن از او می‌رفت دست خالی به ایران برنگشت، اما سایر نفرات جایی برای حرف باقی نگذاشتند.

در بخش بانوان هم که مثل همیشه یک تیم از هم پاشیده راهی مسابقات شد که لیلا بهرامی دو سه روز پیش از رقابت‌ها هدایتش را بر عهده گرفت و نمی‌توان در این نتایج بسیار ضعیف او را مقصر دانست. هر چند که برخلاف ادعای رییس فدراسیون، ما از تیم بانوان انتظار مدال در جهانی داشتیم.

در بخش کومیته تیمی هم به قدری نتایج بد بود که باید با واژه “تاسف‌آور” از آن یاد کنیم.

پس از نتایج نه چندان خوب در بازی‌های آسیایی، کاراته ایران در جهانی هم لغزش داشت و حالا زمان آن رسیده تا نتایج آسیب‌شناسی شود و فکری به حال و روز سیاه این رشته کرد.

نسل خوب مردان روز‌های آخر دوران قهرمانی خود را سپری می‌کنند و هیچ پشتوانه‌ای هم برای این نفرات در نظر گرفته نشده و باید پذیرفت فاصله نفرات بیرون مانده با تیم اصلی بسیار زیاد است. حالا این وظیفه سید شهرام هروی است که بتواند این کشتی طوفان‌زده را به ساحل آرامش برساند، چون ناخدای قهرمان در دریای طوفانی ارزش خود را نشان می‌دهد.

در بخش بانوان هم که خاله‌زنک بازی‌های همیشگی و اختلافات بچه‌گانه کماکان وجود دارد و هرکسی سرمربی این تیم شود باید با دشمنان خیالی بجنگد و زمین و زمان را دلیل نتایج ضعیف احتمالی بداند. تنها نکته امیدوارکننده در این تیم میانگین سنی پایین تیم است که می‌تواند ما را به آینده امیدوارم کند؛ البته به شرطی که مربیان بعدی به فکر همکاری با هم باشند و مسئولان فدراسیون هم دقیقه ۹۰ همه چیز را به هم نریزد.

در هر صورت باید پذیرفت آسمان کاراته ایران غبار آلود است و برای رسیدن به روز‌های خوب باید فکری اساسی کرد، چون تبدیل رتبه دومی به دوازدهمی اتفاق بسیار بد و غیرقابل قبولی برای این رشته محسوب می‌شود.