نابودی ستاره ها و شکست بانوان، تبعات اشتباهات کادر فنی

حذف کومیته تیمی بانوان و نمایندگان کومیته انفرادی، برآیند اتفاقاتی بود که ۸۰ درصد آن طی چهار ماه گذشته، خارج از زمین کاراته رقم خورد.

پس از کناره گیری رزیتا علیپور از تیم ملی کاراته با مدال های مختلف کشورهای اسلامی، بازی های آسیایی، مسابقات آسیایی و لیگ های جهانی و عنصر تجربه و مسئولیت کاپیتانی، آتوسا گلشادنژاد با سایه ای سنگین برای پر کردن جای خالی به تیم اضافه شد.

به گزارش کاراته نیوز، گلشاد نژاد پس از تلاش توانست در اولین رویداد مهم خود بعد از رزیتا علیپور در رده بزرگسالان به مدال طلا کومیته انفرادی دست پیدا کند اما در مسیر ورزشی این کاراته کا شاید اختلاف بین کادرفنی ارباب و زنگنه بیشترین آسیب را به گلشاد نژاد زد.

پس از اختلاف شدید ارباب و زنگنه که منجر به درخواست خروج زنگنه از اردو توسط سرمربی تیم شد، گلشادنژاد که زنگنه را در جایگاه حامی اصلی خود در تیم بانوان می دید در بازی رسانه ای میان کادر فنی، پیرامون این کشمکش درگیر حواشی شد و نتوانست بر هدف اصلی خود که کسب افتخار برای کاراته و خودش بود موفق عمل کند.

پس از بازگشت زنگنه که با فشار رسانه و پا در میانی فدراسیون به تیم اضافه شد، گلشاد نژاد به بازی های آسیایی اعزام شد اما عملکرد فنی وی تحت تاثیر حواشی قرار گرفت و نتوانست عملکرد مسابقات آسیایی خود را تکرار کند و با ضعیفترین عملکرد، از کسب مدال بازماند.

کادرفنی بدون توجه به عملکرد فنی و وضعیت بازیکن خود، این بازیکن را در کومیته انفرادی و تیمی جهت حضور در رقابت های جهانی فیکس اعلام کرد در حالی که مبینا حیدری با عملکردی مشابه وی با تصمیم کادر فنی از تیم کنار گذاشته شد و مبینا کاویانی بازیکن وزن ۶۱- کیلوگرم بدون هیچ توجیه فنی و منطقی از سوی کادرفنی جایگزین حیدری در وزن ۶۸- کیلوگرم شد.

البته عملکرد کاویانی در کومیته تیمی نشان داد که در وزن خود در بخش انفرادی به روی تاتامی می رفت می توانست عملکرد بهتری نسبت به گلشادنژاد به ثبت برساند اما نگه داشتن آتوسا گلشادنژاد در حاشیه امنیت توسط کادر فنی قبلی و نادیده گرفتن شکست وی موجب شد این بازیکن در رقابت های جهانی چه بخش کومیته انفرادی و چه در بخش تیمی عملکردی نا امید کننده ای به نمایش بگذارد.

نقطه عطف شکست کومیته تیمی در بازی دوم تحت تاثیر عملکرد گلشادنژاد اتفاق افتاد، در حالیکه با توجه به باخت نزدیک برجعلی و برد با اختلاف کاویانی، تیم ایران تنها به یک مساوی برای صعود نیاز داشت اما گلشادنژاد که در رقابت های انفرادی هم ناامیدکننده ظاهر شده بود در بخش تیمی هم با عملکردی ضعیف شکستی ۴ بر یک را متحمل شد و دلیلی برای حذف کومیته تیمی ایران شد.

اگرچه در بخش انفرادی تیم کاراته ایران به مدالی نرسید اما عملکرد فنی بازیکنان انفرادی نشان داد، سعادتی و برجعلی عملکرد بهتری نسبت به سایرین داشتند. این نکته آنجا مورد بحث است که کادر فنی قبلی پس از شکست حیدری و برجعلی در مسابقات آسیایی مالزی اقدام به حذف برجعلی و جایگزینی سعادتی برای حضور در بازی های آسیایی هانگژو کردند و فرصتی به برجعلی برای رقابت با حیدری به وی داده نشد و حیدری بدون هیچ ملاک و معیاری به بازی های آسیایی اعزام شد و نتیجه این شد که حیدری در بازی نخست حذف شود. اما رقابت های جهانی نشان داد که برجعلی انگیزه بهتر و بدنی آماده تر نسبت به حیدری داشت و تصمیمات کادرفنی به گونه ای سلیقه ای و بدون شایسته سالاری بود.

اگرچه جابه جایی کادر فنی پیش از اعزام تصمیم درستی نبود اما نباید نادیده گرفت که کادر فنی پیشین نتوانست در بازی های آسیایی از چهار فرصت یک فینالیست داشته باشد(( در حالیکه در بازی‌های آسیایی اندونزی علیپور و خاکسار در اولین تجربه حضور در بازی‌های آسیایی فینالیست شدند و زنگنه و عباسعلی با سه دوره حضور در این مسابقات به مدال برنز دست پیدا کردند)) پس مطمئناً در صورت اعزام به جهانی نیز اتفاق بزرگی برای کاراته بانوان رخ نمی‌داد و با توجه به اختلافات کادر فنی چه بسا نتیجه ای ضعیف تر رقم می خورد.