رزیتا علیپور ؛ مرزهای میان بازنده شدن و بازانده شدن

رزیتا علیپور کاراته کای دسته ۶۱- کیلوگرم ایران امروز در کاراته وان باکو چهارم شد. او ناامید روی تاتامی رفت و مثل گذشته با لب های بسته و رازآلود کار را به پایان رساند.

به گزارش کاراته نیوز و به نقل از پایگاه خبری تحلیلی دختران قهرمان حاصل کار رزیتا علیپور در کاراته وان باکو رتبه چهارم بود. تلاش او برای کسب مدال برنز امروز با شکست مواجه شد.

دختر قائم شهر امروز در دیدار رده بندی وزن منهای ۶۱ کیلوگرم به مصاف زهرا چاجای از مراکش رفت و سه بر صفر تن به شکست داد. شکستی که برای رزیتا عجیب نبود.

اوضاع برای رزیتا علیپور در باکو اگر عادلانه پیش می رفت او را در فینال می دیدیم و نه در مسابقه رده بندی. با این حال، او مبارزه ای فراتر از رقبایش بر روی تاتامی در پیش داشت.

سکوت رزیتا علیپور در همه این سال ها گرچه با ویترین و روکش دوری از حاشیه ، توجیه شده اما او باید بداند و احتمالا می داند که این سکوت چندان به او کمک نکرده است.

با این حال، شگفت است که رزیتا همچنان صبورانه ادامه می دهد. او در سال های اخیر از خودی و بیگانه، ضربه خورده است. او با تلخی های مدام قوی تر شده اما فقط خود او می داند که بابتش چه هزینه روانی گزافی را، پرداخت کرده است.

اگر کبوتر نامه بر پیغامی را برای او که از ما  دور است ببرد، این را برایش خواهیم نوشت که هزاران مدال جهان و المپیک، پشیزی در برابر عزت نفس و سر خم نکردن پیش کس و ناکس، ارزش ندارد.

به همین دلیل است که او قهرمان ماست. خیلی بیشتر و فراتر و عمیق تر از مدال آورهای بی ارزش کوچک که اولویت هایشان بین درست بودن و نبودن، مدام در حال جابجایی است.

مرز است میان بازنده شدن و بازانده شدن. مرزهای آشکار بلند.