گفت و گویی متفاوت با الهه رضازاده
به خاطر خداحافظی الهه رضا زاده بازیکن ملی پوش وزن ۶۸- کیلوگرم بانوان از دنیای قهرمانی، به سراغ این کاراته کا خوش تکنیک رفتیم و به گونه ای متفاوت پای صحبت های این بانوی ورزشکار نشستیم.
به گزارش “کاراته نیوز” الهه رضا زاده شب گذشته و با قرار دادن پیغامی در صفحه اینستاگرام خود از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد.
در زیر صحبت های متفاوت الهه رضازاده را به صورتی متفاوت خواهیم شنید.
- کاراته را از چه سالی شروع کردید و از چه سالی عضو تیم ملی کاراته شدید؟
من از سال ۱۳۷۷ زیر نظر استاد رحمانیان کاراته را شروع کردم و در سال ۱۳۸۶ برای اولین بار برای شرکت در مسابقات جام وحدت و دوستی به اردوی تیم ملی دعوت شدم.
- چه عناوینی به همراه تیم ملی کاراته کسب کردید؟
در سال ۱۳۸۶ توانستم مدال برنز جام وحدت و دوستی که در ایران برگزار شد را کسب کنم. در سال ۱۳۹۲ در مسابقات کشورهای اسلامی هم مدال نقره را بدست آوردم. مدال برنز مسابقات قهرمانی آسیا که سال گذشته در ژاپن برگزار شد را بدست آوردم. همچنین مدال های دیگری همچون مدال برنز دانشجویان در مونته نگرو و مدال های برنز و نقره تیمی در مسابقات جام باشگاه های آسیا را طی دو دوره در ازبکستان و کویت را کسب کردم.
- دلیل خداحافظی ناگهانی شما از ورزش قهرمانی چه بود؟
خداحافظی از ورزش قهرمانی کار بسیار سختیه و من هم کمی مردد بودم به همین دلیل تلاش کردم تا آخرین لحظه درباره ی این موضوع فکر کنم و بعد تصمیم قطعی خودم را اعلام کنم. مهمترین دلیلی که باعث گرفتن این تصمیم شد، آسیب دیدگی از ناحیه گردن بود که قبل از مسابقات آسیایی ژاپن برای من پیش آمد. حتی شرکت من در مسابقات ژاپن هم یک ریسک بود اما خدا رو شکر که با مدال به ایران برگشتم. اما آسیب دوباره از همان ناحیه باعث شد که من این تصمیم را بگیرم.
- چه احساسی دارید؟
از اینکه بگم ناراحت نیستم، دروغ گفتم اما بین احساس و منطق، منطق را انتخاب کردم و مطمئناً از این موضوع بسیار ناراحتم.
- آیا توانستید به تمام آرزوهای خود در عرصه ی قهرمانی دست پیدا کنید؟
اگر بخواهم بگویم که آسیب داشتم یک حرف کلیشه ای و تکراری است اما بعد از تصادفی که من داشتم و آسیب دیدن مهره ی ۵ و ۶ گردن من که در حال حاضر پلاتین در آن قرار دارد باز هم توانستم در اردوی تیم ملی شرکت کنم و بعنوان نفر اول وزن خودم عازم مسابقات آسیایی ژاپن بشم و در نهایت در این میدان سخت با دست پر به ایران برگردم. و خیلی خوشحالم که توانستم بعد از آسیب دیدگی که داشتم مدالی کسب کنم. در حال حاضر هم از نظر توان جسمانی، آ»ادگی بسیار بالایی دارم اما ترس از آسیب مجدد کمی انگیزم را برای شرکت در انتخابی و تیم ملی پایین آورد.
- بهترین دوستی که در کاراته داشتید و با وی به رقابت پرداختید چه کسی بود؟
تمام دوستانی که در اردوی تیم ملی با هم بودیم از دوستان من هستند اما بهترین رفیقی که با یکدیگر رقابت میکردیم حمیده عباسعلی بود و آن هم زمانی بود که من در وزن مثبت ۶۸ کیلوگرم شرکت می کردم.
- از چه سالی وزن خود را تغییر دادید و در وزن منفی ۶۸ کیلو فعالیت میکنید؟
ابتدا در سال ۲۰۱۳ و برای شرکت در مسابقات دانشجویان جهان به این فکر افتادم که وزن خودم را تغییر بدهم و از وزن مثبت پایین تر بیایم و پس از آن برای همیشه به این وزن آمدم و در این وزن به رقابت پرداختم.
- کدام یک از مربیان در عرصه ی قهرمانی بیشترین کمک را به شما کردند؟
تمام مربیانی که زیر نظر آنها کاراته کار کردم به نوعی در ورزش قهرمانی من تأثیر داشتند. حتی اولین مربی من سرکار خانم رحمانیان که در شهرستان با ایشان تمرین می کردم و همیشه به من انگیزه ی بالایی می داد. علاوه بر ایشان مربیانی که در تیم ملی حضور داشتند، خانم بداغی، خانم سمانه خوشقدم و خانم موسوی در مسیر قهرمانی کمک های زیادی به بنده کردند و من خودم را مدیون ایشان می دانم.
- آیا کاراته کاهای جوان را برای حضور در تیم ملی و عرصه ی قهرمانی دعوت می کنید؟
قطعا تا جایی که در توانم است این کار را انجام می دهم. به هر حال تا زمانی که من در تیم ملی بودم تمام تلاش خود را برای بالا بردن پرچم کشورم انجام دادم و امیدوارم بعد از من نیز قهرمانان دیگری بیایند تا بتوانند پرچم ایران را در عرصه های جهانی و بین المللی همواره برافراشته نگه دارند.
- ما می دانیم که بغیر از رشته کاراته در دیگر رشته ها هم فعالیت دارید، لطفا کمی در این مورد توضیح دهید؟
بله. من از کودکی و در کنار کاراته در رشته های ژیمناستیک و ایروبیک نیز فعالیت می کردم و در طول سال های گذشته توانستم مدارک مربیگری خودم را در این دو رشته نیز دریافت کنم. در حال حاضر هم در رشته ی ایروبیک حرفه ای در حال فعالیتم.
- آیا برنامه ی خاصی برای زمان بعد از خداحافظی خود دارید؟
خیلی علاقه دارم تا از این بعد بتوانم در بخش مربیگری فعالیت کنم. امیدوارم تا بتوانم در آینده با فدراسون کاراته همکاری داشته باشم تا در نهایت بتوانم تجاربی که از حضور در تیم ملی کاراته بدست آوردم را به دیگر بازیکنان در رده های مختلف ملی انتقال بدهم. امیدوارم همچنان با فدراسیون همکاری داشته باشم اما نوع فعالیتم تغییر کند.
- سخن آخر؟
من از تک تک مربیان تیم ملی که تا به امروز برای من زحمت کشیدند تشکر میکنم از اولین مربی من خانم ارباب و دیگر مربیانم خانم موسوی، بداغی و خوشقدم که در طول این سال ها چیز های زیادی به من آموختند. همچنین برای تمام بازیکنانی که فردا در انتخابی تیم ملی در وزن منهای ۶۸ کیلوگرم شرکت می کنند آرزوی موفقیت میکنم و امیدوارم فردی که تلاش بیشتری کردو لیاقت دارد در این وزن راهی مسابقات جهانی اتریش شود و بهترین نتیجه را کسب کند. همچنین برای دیگر دوستان ملی پوشم در تیم ملی آرزوی موفقیت دارم.
