تنها به اهتزاز پرچم افغانستان در جهان فکر می‌کنم/ به نقره و برنز رضایت نمی‌دهم

به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، ۱۷ مقام ورزشی رسمی دارد، تحصیل را کنار گذاشته تا به موفقیت در ورزش مورد علاقه‌اش برسد، چندین قهرمانی کشوری و مسابقات بین‌المللی را در کارنامه خود دارد.

هدفش جهانی است و سخت در تلاش است، چشم به جهان گشوده پدرش را ندیده است و شرایط به گونه‌ای بوده که باید نان‌آور خانواده‌اش نیز باشد.

تمام دنیایش ورزش است و کاراته، شب و روز برای بهترین شدن در رشته مورد علاقه‌اش تلاش می‌کند اما خسته نمی‌شود، به پاس اخلاق و مروت، رتبه‌ها و پیشرفت‌ها و موقعیت خود را مرهون زحمات مربیانش می‌داند که به قول خودش، در تمامی مراحل زندگی از ورزش تا امورات دیگر، به کمکش شتافته‌اند.

این قهرمان شجاع افغانستانی در حال حاضر نمایندگی مربیگری کاراته بانوان در استان قم را دارد و هم اکنون سبک «کیوکوشین ایچی گکی» کار می‌کند.

آرزو و هدفش والاست و دوست دارد در مجامع بین المللی پرچم کشورش افغانستان را به اهتزاز درآورد. مسابقات آینده کاراته در ژاپن فرصت خوبی است اما این قهرمان هزینه چندانی برای سفر به این کشور ندارد و همین ماجرا، اندکی وی را مردد کرده است.

خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس فرصت را غنیمت شمرده و برای آشنایی بیشتر مخاطبان با این افتخارآفرین مهاجر افغانستانی، پای صحبت‌های وی نشسته است. آنچه در ذیل از نظر می‌گذرد، متن کامل مصاحبه با «زینب سادات موسوی» دختر کاراته‌کار افغانستانی مقیم قم است.

***متن کامل این گفتگو به شرح ذیل است***

فارس: خودتان را معرفی می‌کنید؟

موسوی: زینب سادات موسوی هستم، ۲۲ سال دارم و در قم زندگی می‌کنم.

فارس: چه زمانی ورزش کاراته را آغاز کردید؟

موسوی: از سن ۵ سالگی ورزش کاراته را آغاز کردم، دوره‌ای به دلیل مشکلات مجبور به ترک ورزش شدم اما مجددا به آن پرداختم، هنوز به دنیا نیامده بودم که پدرم را از دست دادم به دلیل مشکلات اقتصادی مجبور بودم که در کنار ورزش کار هم بکنم.

فارس: چرا ادامه تحصیل ندادید؟

موسوی: تمام زندگی من ورزش شده بود اما اگر ادامه تحصیل داده بودم می‌توانستم کار بهتری پیدا کنند، برخی افراد هستند که به طور تفریحی به ورزش می‌پردازند اما من از همه چیز حتی تحصیل گذشتم تا به ورزش بپردازم.

فارس: تاکنون چه مقام‌‌های را کسب کرده‌اید؟

موسوی: ۱۷ مقام اولی در طول سال‌های فعالیت ورزشی‌ام بدست آورده‌ام، در مسابقات کشوری «سو چی کوشین» که در سال ۹۰ برگزار شد دوبار مقام اول را بدست آوردم، سال ۹۲ هم مقام اول کشور را کسب کردم و در عین حال کلاس‌های داوری این رشته را طی کرده‌ام.

فارس: چه توصیه‌ای برای افرادی که قصد دارند ورزش را ادامه دهند، دارید؟

موسوی: برای رسیدن به هدف باید تمرین و تلاش کرد، اگر شخص هدفی داشته باشد باید برای رسیدن به آن زحمت بکشد و اگر به زمین خورد از تلاش دست بر ندارد، هدف والای من هم شرکت در مسابقات جهانی است و اینکه طلای جهانی را بگیرم.

به نقره و برنز راضی نیستم و فقط طلا می‌خواهم، برخی به طور تفریحی به ورزش علاقه‌مند هستند اما افرادی که واقعاً علاقه‌مند به ورزش هستند باید برای ورزش حرفه‌ای از تفریحاتشان کم کرده و حتی از آن بگذرند تا به جایگاهی که می‌خواهند دست یابند.

من نیز هنوز در ابتدای مسیر هستم و هدفم شرکت در مسابقات جهانی است اگر شخصی هدف داشته باشد باید ببیند به دنبال چه جایگاهی است، اگر هدفش پیشرفت در ورزش است باید تلاش کند، در غیر این صورت بدون تمرین و تلاش به جای نمی‌رسند.

فارس: ورزش در زندگی شما چه تأثیری داشته است؟

موسوی: تمام دنیایم و زندگی‌ام ورزش است. وقتی برای تمرین مشتی به کیسه‌ای می‌زنم هم شادی و غم من را در بر می‌گیرد، در زندگی‌ام ورزش غم و شادی‌های من را تشکیل می‌دهد و همه غم‌هایم با ورزش تمام می‌شود، ورزش باعث سلامتی و تندرستی افراد می‌شود.

فارس:  چه افرادی برای موفقیت شما در زمینه ورزش تأثیرگذار بوده‌اند؟

موسوی: «شیهان اعظم پاخره»، «شیهان داوود محمدی» از جمله مربیان من بوده‌اند، در واقع شیهان محمدی اسپانسر و صاحب سبکم هستند، مربیانم به من کمک بسیاری کرده‌اند این مربیان همیشه و در همه حال من را حمایت کرده‌اند و موقعی که به زمین خورده ام دستم را گرفته‌اند و در مشکلات من را تنها نگذاشته‌اند.

زیر نظر تعالیم این مربیان من توانستم درجه مربیگری بگیرم، به شیهان پاخره گفتم نمی‌خواهم فقط شاگرد باشم و دوست دارم مربی و نماینده باشم ایشان من را به شیهان محمدی معرفی کردند الان نمایندگی مربیگری کاراته بانوان در قم دارم، از این بایت خیلی راضی هستم.

فارس: در این مسیر چه مشکلاتی داشته‌اید؟

موسوی: یک سال پیش اتباع نمی‌توانستند در مسابقات شرکت کنند و یکی از مدارک لازم برای حضور در مسابقات ورزشی ارائه پاسپورت بود در حالی که ما فقط کارت اقامت داریم، هزینه سفر به ژاپن برای شرکت در مسابقات مسابقات ۱۲ میلیون تومان تمام می شود دوست دارم برای مسابقات به ژاپن بروم اما در این کار مردد هستم.

فارس: در رشته کاراته چه سبکی را کار می کنید؟

موسوی:  شرایط در حال حاضر طوری است که شب که می‌خوابیم و صبح بیدار می‌شویم یک سبک جدید اختراع شده است اما من الان در سبک «کیو کوشین ایچی گکی» فعالیت می ‌کنم و ۶ الی ۷ ماه است که این سبک را کار می‌کنم و راضی هستم قبلا «کیو کوشین ماتسویی» زیر نظر استاد «شیهان پاخره» کار می‌کردم.

فارس: در سطح بین‌المللی نیز آیا مقامی کسب کرده اید؟

موسوی: بله، در مسابقات بین المللی که در اصفهان در سال ۹۲ برگزار شد در سبک «سو چی کوشین» مقام کسب کردم.

فارس: چه مسابقاتی را در آینده پیش رو دارید؟

موسوی: مسابقات کاراته در ژاپن یکی از مسابقات پیش رو است اما برای شرکت در این مسابقات باید هزینه آن را خودم بپردازم، به خاطر مشکلات مالی نمی‌توانم در این مسابقات شرکت کنم الان من خودم مخارج زندگی را تأمین می‌کنم، مربیان می‌گویند کمک می‌کنند اما نمی‌شود که همه مخارج من را بپردازند.

برای رفتن تردید دارم و مطمئن هستم اگر بروم مقام می‌آورم، زندگی سختی را دارم و تمام هزینه‌های زندگی را خودم تأمین می‌کنم، با وجود اینکه قبل از به دنیا آمدم پدرم از دنیا رفت اما طوری در زندگی رفتار کردم که الان باعث افتخار خانواده‌ام هستم.

فارس: چه آرزوی دارید؟

موسوی: هدفم قهرمانی جهان است و این را برای شاگردانم نیز آرزو می‌کنم همچنین آرزویم سربلندی دختران و پسران افغانستانی، موفقیت و پیروزی برای ۲ کشور ایران و افغانستان و همچنین اهتزاز پرچم افغانستان در مجامع بین‌المللی است.

دوست دارم قهرمان جهان شوم و این را هم برای شاگردانم آرزو می‌کنم به علاوه اینکه در اخلاق و رفتار نیز ورزش نمونه باشیم.

انتهای پیام/ح