وزارت ورزش به کاراته لطمه می زند/ هنوز اندرخم انتخاب رئیس هستیم

[ad_1]

به گزارش کاراته‌نیوز:

مهران بهنام فر با بیان مطلب فوق به خبرنگار مهر گفت: با ورود این رشته به المپیک کاراته دنیا شرایط خاصی را تجربه می کند. همه کشورها برای سهیم شدن در مدالهای المپیک برنامه ریزی و سرمایه گذاری زیادی در آغاز کرده اند ولی ما هنوز اندرخم انتخاب رئیس فدراسیون هستیم.

وی افزود: کاراته ایران سال آینده رقابتهای مهمی را پیش رو دارد که حضور در مسابقات قهرمانی آسیا و جهان از مهمترین آنهاست و کسی که قرار است رئیس فدراسیون باشد باید زمان کافی برای برنامه ریزی و فراهم آوردن شرایط و امکانات لازم برای موفقیت در مسابقات پیش رو داشته باشد.

سرگروه پیشین تیم ملی به سرپرستی فدراسیون هم اشاره کرد و گفت: وظیفه سرپرست فدراسیون طبق اساسنامه فراهم آوردن شرایط لازم برای برگزاری مجمع انتخاباتی است، ولی در کاراته به همه چیز توجه می شود الا همین وظیفه تعریف شده، آقایان فقط به دبنال عزل و نصب هستند و با مشاره غلط تصمیم های اشتباه می گیرند.

بهنام فر با تاکید دوباره به شرایط ویژه کاراته اظهار داشت: وزارت ورزش و جوانان نه تنها باید شرایط برگزاری مجمع انتخاباتی را هرچه سریعتر فراهم کند بلکه باید نگاه خاصی به کاراته داشته باشد. کاراته ایران پتانسیل بالای خود را مدالهای متعدد در بازیهای آسیایی به نمایش گذاشته و اکنون برای رسیدن به مدالهای المپیک نگاه ویژه مسئولان را طلب می کند.

وی افزود: در شرایط فعلی یک تیم ملی با ترکیبی جوان اما با تجربه را در اختیار داریم که به لحاظ احساسی هم خیلی به یکدیگر نزدیک هستند. رفاقت و همدلی راز موفقیت این تیم است که باید به درستی هدایت شود تا در چند سال آینده بتوانیم همچنان سکوهای جهانی را کسب کرده و از آن سو برای پشتوانه سازی هم گام های موثری برداشته شود.

سرمربی پیشن تیم ملی در مورد احتمال همکاری با رئیس آینده فدراسیون کاراته گفت: در دو سال گذشته به دلیل نگاه متفاوت مسئولان فدراسیون به انتخاب کادر فنی تیم های ملی تمایلی به این کار نداشتم. باید منتظر باشیم ببنیم چه کسی رئیس فدراسیون می شود و چه چیزی پیش می آید. مربیگیری تیم ملی افتخار است و آرزوی هر مربی است ولی من مربی نیستیم که در هر شرایطی به دنبال رسیدن به کادر فنی باشم و دست به هر کاری بزنم.

وی در پایان گفت: آرزوی من موفقیت کاراته ایران در میادین بزرگ جهانی است. چرا که سالها برای کشورم در رقابتهای جهانی و آسیایی افتخار کسب کرده و بارها آسیب دیده ام و می دانم که برای رسیدن به یک مدال جهانی چه سختی هایی را باید تحمل کرد. ولی نمی دانم چرا یک مربی که مسابقات جهانی را از به لطف دوستان فدراسیون نشین از روی سکو تماشا می کند دور بعد با تجربه جهانی شده و مربی تیم ملی می شود.

[ad_2]
نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا