عباسعلی: دوران کودکی هیچ علاقه‌ای به کاراته نداشتم/حالا حالاها خداحافظی نمی‌کنم
بانوی‌طلایی کاراته‌ایران معتقد است بعد از بازی‌های آسیایی گوانگژو مسیر زندگی‌اش عوض شده است.
به گزارش پایگاه خبری کاراته نیوز، حمیده عباسعلی در گفت‌وگویی متفاوت با خبرنگار ایلنا از دوران کودکی خود که هیچ علاقه‌ای به کاراته نداشت تا رفتن به سمت بسکتبال و آروزهای بزرگی که در سر دارد سخن گفت. عباسعلی که متولد ۲۳ اسفند ۶۸ در تهران و ساکن شهر ری است در گفت‌وگوی صمیمانه با خبرنگار ایلنا از شرایط زندگی حرفه‌ای و شخصی خود صحبت می‌کند که در ادامه آمده است:
* از چند سالگی کاراته را شروع کردی؟
از ۸ سالگی کنار خواهرم تمرین می‌کردم.
* پس با اصرار خواهرت کاراته‌کا شدی؟
تقریبا… خواهرم بعد از اینکه کمربند مشکی گرفت از کاراته کنار کشید ولی من در این رشته ماندگار شدم.
* یعنی خودت هم به کاراته علاقه داشتی؟
در دوران کودکی که هیچ علاقه‌ای به کاراته نداشتم اما کم‌کم به این رشته علاقه‌مند شدم و الان به شرایطی رسیدم که کاراته را با هیچ چیز دیگری عوض نمی‌کنم.
* گفتی در کودکی سراغ کاراته رفتی. این مسئله مشکلی برای درس و مدرسه‌ات ایجاد نکرد؟
نه. من همیشه درس‌ام را می‌خواندم. البته بعد از اینکه عضو تیم‌ملی شدم کمتر وقت تحصیل داشتم اما هیچ‌گاه با مشکل جدی در این زمینه مواجه نشدم.
* گویا مدتی هم بسکتبال بازی می‌کردی؟
در مقطع تحصیلی راهنمایی به پیشنهاد معلم ورزش‌ام سراغ بسکتبال رفتم. اتفاقا در این رشته بسیار هم موفق بودم حتی در سطح مدارس قهرمانی کشور را هم کسب کردم.
* پس چرا بسکتبال را ادامه ندادی؟
حقیقت این است به رشته‌های انفرادی تمایل بیشتری داشتم، به همین خاطر کاراته را انتخاب کردم.
* از انتخاب کاراته پشیمان نیستی؟
خیر… به هیچ وجه.
* رابطه‌ات با فوتبال چطور است؟
یک مدت فوتبالی بودم اما الان خیلی دنبال نمی‌کنم.
* طرفدار کدام تیم هستی؟
می‌گویند طرفدار استقلالم!
* بالاخره طرفدار استقلال هستی یا نه؟
هستم اما نه آن‌طور که خیلی تعصبی باشم.
* بهترین خاطره ورزشی‌ات …
من از ورزش خاطرات بسیار خوبی دارم. کاراته من را استوار کرد و تمام مدال‌هایی که تا الان کسب کردم جزو خاطرات خوب من به شمار می‌آیند.
* و بدترین خاطره ورزشی‌ات…
باخت در بازی‌های آسیایی گوانگژو بدترین خاطره ورزشی من بود اما سعی کردم پس از این باخت خودم را ثابت کنم و بهترین نتایج را کسب کنم. به جرأت می‌گویم بعد از آسیایی گوانگژو مسیر زندگی‌ام عوض شد.
* سقف آرزوهای حمیده عباسعلی کجاست؟
دوست دارم در المپیک مدال بگیرم. از صمیم قلب آرزو می‌کنم کاراته جزو رشته‌های حاضر در المپیک ۲۰۲۰ باشد تا من بتوانم در این بازی‌ها نیز به مدال برسم.
* قبول داری این روزها “برند” کاراته بانوان ایران هستید؟
نمی‌دانم چه بگویم. شاید حق با شما باشد.
* اینکه همیشه مردم توقع مدال طلا دارند، کار را برای تو سخت نمی‌کند؟
با حرف شما موافقم. من بعد از بازی‌های آسیایی اینچئون که طلا گرفتم شرایط بسیار خاصی را تجربه کردم و خودم حس می‌کنم مردم از من در تمام رقابت‌ها توقع مدال‌طلا دارند.البته این موضوع باعث افتخار من است و انگیزه من را دوچندان می‌کند.
* اما کار تو هم به همان اندازه سخت‌تر می‌شود…
به هر حال هر ورزشکاری که از لحاظ فکری شرایط خوبی داشته باشد راحت‌تر می‌تواند مبارزه کند اما من با این موضوع کنار آمدم.
* گرفتن مدال طلا چه حسی دارد؟
واقعا خیلی لحظه شیرینی است. اینکه پرچم کشورت بالاتر از کشورهای دیگر قرار می‌گیرد با هیچ چیز دیگری قابل‌قیاس نیست و به همین خاطر است هر ورزشکاری دوست دارد روی سکوی نخست قرار گیرد.
* تا چه زمانی می‌خواهی به کاراته ادامه دهی؟
از طریق همین مصاحبه اعلام می‌کنم حمیده عباسعلی حالا حالاها در کاراته حضور خواهد داشت و قصد خداحافظی ندارد.
از حمیده عباسعلی درخواست کردم نظرش را درباره این اسامی به ما بگوید:
– حمیده عباسعلی: مخلص تمام مردم ایران
– کاراته: مبارزه با دست خالی
– المپیک: بالاترین هدف
– حاشیه: دور کردن ورزشکار از مسیر قهرمانی
– هادی نوروزی(عباسعلی از ما درخواست کرد درباره هادی بیشتر از چند کلمه صحبت کند): من شناخت زیادی از وی نداشتم اما بعد از شنیدن خبر فوت‌اش متوجه شدم چه انسان بزرگ و محبوبی بوده؛ ان‌شاالله روح هادی نوروزی عزیز در آرامش باشد. امیدوارم تا زنده هستیم قدر یکدیگر را بدانیم…
