فراغ دوری کاپیتان پنج ستاره کاراته هفت ساله شد
امروز ۷ سال از آن روز تلخ می گذرد؛ روزی که کاراته ایران در بهت و حیرت و غم فرو رفت، روزی که پرافتخارترین مرد آسیاییِ کاراته ما چهره در نقاب خاک و دوستداران و یاران خود را به سوگ کشید.
از سید علی شاطرزاده می گوییم؛ کاپیتانی که طی یک دهه حضور پرفروغش در تیم ملی ایران، نام خود را بعنوان طلایی ترین مردِ آسیایی ثبت کرد؛ همو که ضرب طلا بر سینه اش را از آسیایی ۱۹۹۵ فیلیپین آغاز و دو دوره متوالی در ۹۷ ماکائو و ۹۹ سنگاپور، آن را تکرار کرد. نقره ۲۰۰۱ مالزی شاید برای برخی نشانی از پایان سیطره او بر آسیا بود، برای علی اما راه همچنان ادامه داشت و او با ۲ طلای دیگر در ۲۰۰۳ و ۲۰۰۵ ماکائو، کاری کرد کارستان…
علی با خداحافظی از دنیای قهرمانی، پا به عرصه مربیگری گذاشت و اینجا هم در زمره بهترین ها بود. او سابقه قهرمانی با ۳ تیم مختلف را در لیگ ایران در کارنامه دارد؛ فجر سپاه، نفت اهواز و فولاد مبارکه سپاهان، با درایت و تفکرات سنجیده علی جام قهرمانی را بالای سر گرفتند و لذت شاطرزاده از این قهرمانی ها چیزی نبود جز اثبات توانایی های خاصش در کاراته. علی که روزها و سالهای خوبی را هم برای خود و شاید هم برای تیم ملی ایران در آینده نوید می داد، اما به یکباره اسیر دست سرنوشت شد و ناگاه در روز دوازدهم تیر ۱۳۸۹ دچار ضایعه مغزی شد و پس از ۱۰ روز جدال با مرگ، روز بعد ۲۲ تیر ۱۳۸۹ در حالی که فقط ۳۷ سال داشت، رخت بربست و سفر کرد و کاراته ایران را در حسرتی ابدی فرو برد!
امروز ۲۲ تیر، ۷ سال از آن روز تلخ می گذرد… امروز ۲۲ تیرماه ۹۶ اما روزی است که چهاردهمین دوره مسابقات کاراته قهرمانی آسیا نیز در قزاقستان آغاز می شود و قهرمانان کاراته ایران در تاتامی آسیایی، بیش از هر زمان دیگر تلاش می کنند تا به احترام طلایی ترین کاراته کای آسیایی ایران، به یاد نشانهای زرین علی در اوردگاه قاره کهن، با تمام وجود برای ضرب طلا مبارزه کنند.
روحش شاد، نامش همیشه گرام
